กลุ่มแห่งชาติ (
สเปน: bando nacional)
[nb 1] หรือ
กลุ่มก่อการกำเริบ (bando sublevado)
[1] เป็นฝ่ายสำคัญฝ่ายหนึ่งใน
สงครามกลางเมืองสเปนระหว่าง ค.ศ. 1936–1939 ประกอบด้วยกลุ่มการเมืองหลายกลุ่มที่สนับสนุน
รัฐประหารสเปนในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1936 (เพื่อต่อกรกับ
สาธารณรัฐสเปนที่ 2) ซึ่งรวมถึงกลุ่ม
ฟาลังเฆ, พรรค
เซดา และกลุ่ม
อัลฟอนซิสตาและกลุ่ม
การ์ลิสตา (กลุ่มผู้เรียกร้องสิทธิราชบัลลังก์ซึ่งเป็นคู่แข่งกันเอง) กลุ่มเหล่านี้ทั้งหมดได้รวมเข้ากับฟาลังเฆใน ค.ศ. 1937 นายพล
ฟรันซิสโก ฟรังโก หนึ่งในผู้นำหลัก (caudillo) ของรัฐประหาร ค.ศ. 1936 จะเป็นผู้นำฝ่ายนี้ตลอดสงคราม และต่อมาจะกลายเป็นผู้เผด็จการแห่งสเปนระหว่าง ค.ศ. 1939–1975คำว่า "[กลุ่ม] แห่งชาติ" (nacional) ได้รับการบัญญัติโดย
โยเซ็ฟ เกิบเบิลส์ เพื่อจะสร้างภาพว่าความช่วยเหลือของนาซีเยอรมนีแก่ทหารกลุ่มก่อการกำเริบนั้นมีความชอบธรรม หลังจากคณะผู้แทนลับจากสเปนซึ่งนำโดยร้อยเอก
ฟรันซิสโก อาร์รันซ์ ได้เข้าพบเพื่อร้องขอทรัพยากรและยุทธภัณฑ์เมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม ค.ศ. 1936
[2] บรรดาผู้นำกลุ่มก่อการกำเริบซึ่งก่อนหน้านี้ได้รับการขนานนามว่าเป็น "
นักรบครูเสด" โดย
เอนริเก ปลา อี เดนิเอล มุขนายกแห่งซาลามังกา —และยังใช้คำว่า "ครูเสด" (Cruzada) เรียกการรณรงค์ของพวกเขา— เริ่มชอบคำนี้ขึ้นมาทันทีคำว่า "กลุ่มแห่งชาติ" —เช่นเดียวกับคำว่า "พวกแดง" (rojos) ที่ฝ่ายนี้ใช้เรียก
กลุ่มนิยมสาธารณรัฐ— ถูกผู้แต่งบางคนพิจารณาว่าเป็นศัพท์ที่เชื่อมโยงกับ
โฆษณาชวนเชื่อของฝ่ายนี้ ตลอดช่วงสงครามกลางเมืองสเปน ผู้ที่ใช้ศัพท์ "กลุ่มแห่งชาติ" ส่วนใหญ่จะเป็นสมาชิกและผู้สนับสนุนกลุ่มก่อการกำเริบ ในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามจะใช้คำว่า "พวก
ฟาสซิสต์" (fascistas)
[1] หรือ "พวกกลุ่มกบฏ" (facciosos)
[3] เมื่อเอ่ยถึงฝ่ายนี้